Γήπεδο ποδοσφαίρου – ΑΡΗΣ Σκοτούσσας

Ο ποδοσφαιρικός Σύλλογος ΑΡΗΣ Σκοτούσσας ιδρύθηκε το 1947. Μέσα στη δίνη του εμφυλίου πολέμου και ενώ κοντά στη Σκοτούσσα (Παλαιόκαστρο και Μελενικίτσι), αλλά και μέσα στο ίδιο το χωριό πλέον, γίνονταν επιθέσεις από αντάρτες, κάποιοι ονειροπόλοι, πρωτοπόροι και θαρραλέοι νέοι του χωριού, αποφάσισαν να ιδρύσουν ποδοσφαιρική ομάδα. Κύριος εκφραστής αυτής της προσπάθειας ήταν ο Βασίλης Ριζόπουλος. Ο Β. Ριζόπουλος αγαπούσε ιδιαίτερα τον αθλητισμό. Το αγαπημένο του άθλημα ήταν η ποδηλασία, με την οποία είχε διακριθεί πολλές φορές, σε τοπικούς αγώνες, στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Προς τα μέσα του 1946 – αρχές 1947, σαράντα χρονών πλέον, συνεπικουρούμενος από άλλους νέους του χωριού αλλά και από αστυνομικούς και σιδηροδρομικούς υπαλλήλους του χωριού, αποφάσισαν όλοι μαζί να ιδρύσουν ποδοσφαιρική ομάδα.

Έτσι συγκεντρώθηκε πρώτα ο απαιτούμενος αριθμός ποδοσφαιριστών, βρέθηκε το όνομα (ΑΡΗΣ ΣΚΟΤΟΥΣΣΑΣ), βρέθηκε το γήπεδο και στη συνέχεια έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες για να πάρει επίσημη μορφή. Οι πρώτοι ποδοσφαιριστές της ομάδας ήταν οι: Άντζος Κων/νος, Χατζηανδρέου Βασίλης, Ευθυμίου Αντώνης, Τερζής Δημήτρης, Τάνιος Πασχάλης, Κύρδας Γιάννης, Κύρδας Γιώργος, Καζολιάς Δημήτρης, Νικολαΐδης Δημήτρης, Ριζόπουλος Κώστας, Καρασπύρος Σπύρος, Ακριβόπουλος Γιώργος, Στοΐλας Σπύρος, Στοΐλας Κώστας, Μιχαήλος Τάκης, Δράμαλης Άγγελος και Τερζής Γιάννης. Το όνομα επιλέχθηκε με βάση πρόταση σιδηροδρομικών υπαλλήλων που κατάγονταν από τη Θεσσαλονίκη. Το πρώτο γήπεδο ήταν μία αλάνα, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό, πίσω από την αποθήκη του Αγροτικού Συνεταιρισμού. Την εποχή εκείνη φυσικά δεν υπήρχε ερασιτεχνικό πρωτάθλημα και έτσι τα πρώτα παιχνίδια ήταν φιλικοί αγώνες με γειτονικά χωριά. Οι μετακινήσεις γίνονταν με αλογόκαρα.

Στα τέλη του 1947 κατατέθηκε στο πρωτοδικείο Σερρών το καταστατικό του συλλόγου. Η πρώτη διοικούσα επιτροπή αποτελούνταν από τον Βασίλη Ριζόπουλο, Μιχάλη Παπαδόπουλο και τον Χαράλαμπο Κουτρίδη. Η ακροαματική διαδικασία στο Πρωτοδικείο Σερρών για την έγκριση του καταστατικού έλαβε χώρα στις 27 Νοεμβρίου 1947 και η απόφαση εκδόθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1947.

Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου υπήρχε δίψα για ζωή και το ποδόσφαιρο ήταν μία καλή ευκαιρία για διασκέδαση. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 το γήπεδο ήταν κοντά στον σιδ. σταθμό, πίσω από το καφενείο Τσιουμάνη, στο οικόπεδο Σταμούλη. Την εποχή αυτή διακρίνονταν ως ποδοσφαιριστές ο Κοφίδης Δημ., ο Σιώγκας Σάκης (αμυντικός) και ένας αστυνομικός που υπηρετούσε στη Σκοτούσσα. Λίγο αργότερα, το 1951, το γήπεδο μεταφέρθηκε κοντά στο σχολείο, εκεί όπου σήμερα πραγματοποιείται το πανηγύρι.

Το 1956 το γήπεδο μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση. Η ομάδα πλαισιώθηκε από αρκετούς κρατικούς υπαλλήλους αλλά και από Σκοτουσσαίους που είχαν διάθεση να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Επίσημο πρωτάθλημα ερασιτεχνικών σωματείων δεν υπήρχε ακόμη. Η ομάδα έπαιζε με τον Μ. Αλέξανδρο Ηράκλειας ή τους Βλάχους Ηράκλειας και αν τους κέρδιζε πανηγύριζε όλο το χωριό.

Το 1958 η ομάδα άρχισε να συμμετέχει επίσημα πλέον στην Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Σερρών, καθώς επίσης και στο πρωτάθλημα της Ένωσης. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, δύο από τους ποδοσφαιριστές της ομάδας, ο Τέγος Χατζηπανταζής και ο Θωμάς Σύκας, στελέχωσαν την ομάδα του Πανσερραϊκού. Η επιτυχής ποδοσφαιρική πορεία τους, αποτέλεσε τα επόμενα χρόνια, κίνητρο για πολλούς ποδοσφαιριστές του ΑΡΗ.

Οι επιτυχίες άρχισαν να έρχονται όταν την ομάδα ανέλαβαν να στηρίξουν τα αδέρφια Χατζηαθανασιάδη. Η στήριξη ήταν υλική και ηθική και χάρη σ’ αυτήν ο ΑΡΗΣ κατέκτησε το πρωτάθλημα της Γ’ Ερασιτεχνικής Κατηγορίας το έτος 1969-70. Τη χρονιά εκείνη ο βασικός ανταγωνιστής του ΑΡΗ Σκοτούσσας ήταν το Αχλαδοχώρι. Στον αγώνα που έγινε στο Αχλαδοχώρι, είχε εκστρατεύσει κυριολεκτικά όλο το χωριό. Με δεκάδες λεωφορεία και τα λιγοστά ιδιωτικά μέσα μεταφοράς που υπήρχαν την εποχή εκείνη, νέοι και γέροι πήγαν στο Αχλαδοχώρι για να συμπαρασταθούν στην ομάδα τους. Στα λεωφορεία οι νεολαίοι δεν σταμάτησαν να τραγουδούν, παραφράζοντας το γνωστό τραγούδι του Μ. Χατζηδάκη «ένα μύθο θα σας πω, που τον μάθαμε παιδιά» σε: «ένα μύθο θα σας πω, για τον ΑΡΗ το θεό» Ο αγώνας τελείωσε με ήττα του ΑΡΗ με σκορ 1-0. Στον επαναληπτικό αγώνα που έγινε στη Σκοτούσσα, ο ΑΡΗΣ νίκησε με 3-0 και προχώρησε στη Β’ Κατηγορία. Στον αγώνα εκείνο τελευταία στιγμή έφτασε από το σιδηροδρομικό σταθμό, μεταφερόμενος κυριολεκτικά στα χέρια των συγχωριανών του, ο στρατιώτης τότε και σέντερ-φορ της ομάδας, Πασχάλης Λουκάγκος. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και γιαγιάδες περίμεναν στο γήπεδο για να δουν «αν θα έρθει ο Πασχάλης να παίξει». Η παρουσία του ήταν φόβητρο για τους αντιπάλους και συνέβαλε σημαντικά στην επίτευξη της ευρείας νίκης. Οι φίλαθλοι στη Σκοτούσσα τον αποκαλούσαν Μπιτζίδη, από το όνομα του ποδοσφαιριστή που έπαιζε τα χρόνια εκείνα στον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης.

Το 1973 ήρθε η σειρά του Πασχάλη Παπάζη να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στον Πανσερραϊκό. Αγωνίστηκε εκεί για δύο αγωνιστικές περιόδους και στη συνέχεια επέστρεψε στον ΑΡΗ. Με την επιστροφή του, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ξεκίνησε η χρυσή δεκαετία του ΑΡΗ. Η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα Σερρών και αγωνίστηκε στον προκριματικό όμιλο για την άνοδο στη Β΄ Εθνική κατηγορία, έχοντας ως αντιπάλους τον Εδεσσαϊκό (προκρίθηκε), τον Αγροτικό Αστέρα Θεσσαλονίκης, την Πτολεμαΐδα, τη Χρυσούπολη και τον Ακρίτα Δράμας. Η ομάδα, παρά τον αποκλεισμό της, συνέχισε να αγωνίζεται στα σαλόνια της Εθνικής Ερασιτεχνικής σημειώνοντας σημαντικές επιτυχίες. Ήταν η εποχή που το γήπεδο, κάθε δεύτερη Κυριακή, γέμιζε με κόσμο και η ομάδα του ΑΡΗ πρόσφερε πολλές συγκινήσεις σε όλους τους κατοίκους του χωριού, άνδρες και γυναίκες.

Η καλή πορεία της ομάδας διατηρήθηκε για δέκα χρόνια περίπου. Την περίοδο 1986-87 επέστρεψε στην Α΄ Ερασιτεχνική Σερρών και λίγα χρόνια αργότερα άρχισε η παρακμή με αποτέλεσμα, το 1992-94, τον υποβιβασμό της ομάδας στη Γ΄ Κατηγορία. Τα «πέτρινα χρόνια» της ομάδας του ΑΡΗ διατηρήθηκαν μέχρι και το 1999, χρονιά που η ομάδα επανήλθε στην Α΄ Κατηγορία. Το 2003 υποβιβάστηκε εκ νέου στη Γ’ Κατηγορία και πέντε χρόνια αργότερα, το 2008 επανήλθε στην Α’ Κατηγορία. Από τις αρχές του 2010 οι ομάδες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου σε κάθε νομό κατηγοριοποιήθηκαν στην Επίλεκτη Κατηγορία (η παλιά Α’ Κατηγορία που στις Σέρρες περιλαμβάνει τις 12 καλύτερες ομάδες) και την Ανώτερη Κατηγορία (η προηγούμενη Β’ Κατηγορία). Η ομάδα του ΑΡΗ το 2018 πέτυχε την άνοδο της στην Επίλεκτη Κατηγορία, φιλοδοξώντας να πρωταγωνιστήσει εκ νέου στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο!

Το γήπεδο πρωτοδιαμορφώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Για 20 χρόνια περίπου διατηρήθηκε ως χωμάτινο γήπεδο με υποτυπώδεις υποδομές και στοιχειώδη περίφραξη. Οι πρώτες προσπάθειες για τον εκσυχρονισμό του ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Το γήπεδο στρώθηκε με ψιλό χαλίκι, βελτιώθηκε η περίφραξη καθώς και οι χώροι που προορίζονταν για τους ποδοσφαιριστές. Ουσιαστικές παρεμβάσεις έλαβαν χώρα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το γήπεδο άλλαξε κατεύθυνση και τα γκολπόστ απέκτησαν προσανατολισμό από Ανατολή προς Δύση (ο προηγούμενος προσανατολισμός ήταν από Βορά πρός Νότο), τοποθετήθηκε χλοοτάπητας και νυχτερινός φωτισμός, έγιναν κερκίδες για τους φιλάθλους, διαμορφώθηκε ο περιβάλλων χώρος και βελτιώθηκαν σημαντικά οι υποδομές για τους ποδοσφαιριστές. Το 2006 η κερκίδα έγινε σκεπαστή και έτσι το γήπεδο ποδοσφαίρου του ΑΡΗ Σκοτούσσας απέκτησε τη μορφή ενός σύγχρονου αθλητικού κέντρου.

Από το έτος 2020 ξεκίνησε να λειτουργεί ακαδημία ποδοσφαίρου υπό την εποπτεία του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή Κοσμά Χάβου. Παράλληλα, με πρωτοβουλίες της διοίκησης του ΑΡΗ Σκοτούσσας λαμβάνουν χώρα διάφορες εκδηλώσεις κοινωνικο-αθλητικού χαρακτήρα (συνάντηση με τους παλαίμαχους του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, τιμητική εκδήλωση προς τιμή παλαίμαχων ποδοσφαιριστών του ΑΡΗ, εκδήλωση με την παρουσία του Άγγελου Χαριστέα).

Κείμενο: Σύκας Νικόλαος